1«ھاياتىمدىن بىزار بولدۇم،
شىكايەتلىرىمنى ئوچۇق ئېيتىۋالاي،
قەلبىمدىكى ئازابلىرىمنى تۆكۈۋالاي.
2مەن خۇداغا مۇنداق دەيمەن:
ماڭا گۇناھ ئارتمىغىن،
ئېيتقىنا قېنى، ماڭا قارشى نېمە شىكايىتىڭ بار؟
3ئەجەبا، سەن رەزىللەرنىڭ ھىيلىلىرىگە كۈلۈمسىرەپ،
ئۆزۈڭ ياراتقان ئادەملەرنى ئېزىپ، كەمسىتىپ، پايدا ئالالامسەن؟
4ئەجەبا سېنىڭ كۆزۈڭمۇ ئىنساننىڭ كۆزىگە ئوخشاش بولۇپ،
نەزىرىڭ ئادەملەرنىڭكىدەك تارمىدۇ؟
5ئەجەبا كۈنلىرىڭ چەكلىك، ئۆمرۈڭ ئادەملەرنىڭكىدەك قىسقىمىدۇ؟
6شۇ سەۋەبتىن سەن ھەمىشە خاتالىقلىرىمنى تەكشۈرۈپ،
گۇناھلىرىمنى سۈرۈشتۈرۈپ يۈرەمسەن؟
7ئەمەلىيەتتە گۇناھسىزلىقىمنى بىلىسەن،
لېكىن قولۇڭدىن مېنى قۇتقۇزۇشقا ھېچكىم قادىر ئەمەستۇر.
8سەن مېنى ئۆز قولۇڭ بىلەن ياراتتىڭ، ياسىدىڭ،
ئەمدى يەنە سەن ھالاك قىلماقچى بولۇۋاتىسەن.
9مېنى توپىدىن ياراتقىنىڭنى ئۇنتۇما،
ئەجەبا مېنى توپىغا قايتۇرماقچىمۇسەن؟
10مېنى سۈتتەك قۇيۇپ، قېتىقتەك ئۇيۇتقان ئۆزۈڭ ئەمەسمۇ؟
11سەن مېنى تېرە، گۆش، سۆڭەك ۋە پەيلەر بىلەن توقۇپ چىقتىڭ.
12سەن ماڭا ھايات ۋە مېھىر-مۇھەببەت ئاتا قىلدىڭ،
سېنىڭ كۆڭۈل بۆلۈشۈڭ ھاياتىمنى ساقلاپ قالدى.
13لېكىن سەن يۈرىكىڭگە باشقا بىر نىيەتنى يوشۇردۇڭ،
سېنىڭ ئوي-خىياللىرىڭنى بىلىمەن.
14گۇناھ سادىر قىلغان بولسام تەكشۈرەتتىڭ،
گۇناھىمنى كەچۈرۈشۈڭ مۇمكىن ئەمەس ئىدى.
15گۇناھىم بولسا بالاغا قالاتتىم،
پاك تۇرۇپمۇ بېشىمنى كۆتۈرۈشكە جۈرئەت قىلالمايۋاتىمەن،
ھەمدە نومۇستا قېلىپ، يەتكۈچە ئازاب چېكىۋاتىمەن.
16مەردانە ھالدا قەددىمنى كۆتۈرسەم، ئارقامدىن شىردەك قوغلىدىڭ،
كارامەتلىرىڭ بىلەن ماڭا ھۇجۇم قىلدىڭ.
17يېڭى كۈلپەتلىرىڭ بىلەن ماڭا بولغان نارازىلىقىڭنى قايتا-قايتا ئىسپاتلىدىڭ،
ماڭا بولغان غەزىپىڭ تولۇپ تاشتى،
ئادەملىرىڭ نۆۋەت بىلەن ماڭا ھۇجۇم قىلماقتا.
18نېمىشقىمۇ مېنى بۇ دۇنياغا ئاپىرىدە قىلدىڭ؟
مەن تۇغۇلۇشتا ئۆلۈپ كەتكەن بولسام ياخشى بولاتتى،
ھېچكىممۇ مېنى كۆرمىگەن بولاتتى.
19خۇددى مەن تۇغۇلمىغاندەك،
ئانامنىڭ قورسىقىدىن ئۇدۇل قەبرىگە كىرەتتىم.
20ۋاقتىم ئازلا قالدى،
ئۆتۈنەي، مېنى ئارامىمدا قويغىن، بىردەم بولسىمۇ خۇشاللىنىۋالاي.
21مەن پات ئارىدا بارسا كەلمەس يەرگە كېتىمەن،
زۇلمەت قاپلىغان قاراڭغۇ يەرگە بارىمەن.
22ئۇ يەر قاپقاراڭغۇ، زۇلمەتلىك، قالايمىقان يەردۇر،
ئۇ يەرنىڭ يورۇقى قاراڭغۇلۇققا ئوخشاشتۇر.»
