1«ئىنسان ئاياللاردىن تۇغۇلىدىغان بولۇپ،
ھاياتى قىسقا، مۈشكۈل بولار.
2ئۇ گۈلدەك ئېچىلىپ، توزۇپ كېتەر،
خۇددى سايىدەك تېزلا غايىب بولۇپ، ئۇزاق تۇرماس.
3نېمە ئۈچۈن مېنىڭ قىلغانلىرىمغا نەزەر سالىسەن؟
مېنى چاقىرىپ كېلىپ يەنە سوراق قىلماقچىمۇسەن؟
4ناپاك ئادەمنى كىم تازىلىيالايدۇ؟ ھېچكىم!
5ئىنساننىڭ كۈنلىرى ساناقلىقتۇر،
ئۇنىڭ ھاياتىنىڭ ئۇزۇن ياكى قىسقىلىقى سېنىڭ ئىلكىڭدىدۇر،
سىزغان سىزىقىڭدىن ھېچكىم چىقىپ كېتەلمەيدۇ.
6ئۇنى تىنچ قوي، دەم ئالسۇن،
مەدىكارلارغا ئوخشاش كۈندىلىك ئىشىنى تىنچ تۈگەتسۇن.
7دەرەخ كېسىۋېتىلسىمۇ ئۈمىد بولىدۇ،
ئۇ يەنە بىخلاپ چىقىدۇ،
يۇمران شاخلىرى توختىماي ئۆسىدۇ.
8يىلتىزلىرى يەر ئاستىدا چىرىپ كەتسىمۇ،
ئۇنىڭ كۆتىكى چىرىپ كەتسىمۇ،
9لېكىن ئۇنى ئازراق سۇغۇرۇپ قويسىلا،
يېڭى تىككەن كۆچەتتەك بىخ سۈرۈپ كۆكلەيدۇ.
10بىراق، ئىنسان ئۆلسە كۈچ-قۇۋۋىتىدىن ئايرىلىدۇ،
تىنىقى توختاپ غايىب بولىدۇ.
11كۆلدىكى سۇلار پارغا ئايلانغاندەك،
دەريالار قۇرۇپ كەتكەندەك،
12ئادەم ئۆلۈپ دەپنە قىلىنسا قايتا ئورنىدىن تۇرمايدۇ،
ئاسمان يوقالمىغۇچە ئۇ ئويغانمايدۇ،
ئۇيقۇسىدىن ئويغىنالمايدۇ.
13ئى خۇدا، مېنى ئۆلۈكلەر ماكانىغا يوشۇرۇپ قويساڭ،
غەزىپىڭ بېسىلغۇچە مېنى يوشۇرۇپ قويساڭ،
مەن ئۈچۈن بىر ۋاقىت بەلگىلەپ، كېيىن مېنى ئېسىڭگە ئالساڭ!
14ئادەم ئۆلسە قايتا تىرىلەمدۇ؟
ئەگەر قايتا ھاياتلىققا ئېرىشكىلى بولسا،
مەن جاپا-مۇشەققەت ئىچىدە بولساممۇ،
تاكى سەن ماڭا ھاياتلىق ئاتا قىلغۇچە كۈتەتتىم.
15سەن مېنى چاقىرساڭ، مەن ساڭا جاۋاب بېرەتتىم،
سەنمۇ ئۆز قولۇڭدا ئاپىرىدە قىلغىنىڭنى كۆرۈشنى خالايسەن.
16ئۇ چاغدا سەن قەدەملىرىمنى قوغدايىتتىڭ،
لېكىن گۇناھلىرىمنى سۈرۈشتۈرمەيتتىڭ.
17سەۋەنلىكلىرىمنى پېچەتلەپ،
گۇناھلىرىمنى يوشۇراتتىڭ.
18لېكىن، خۇددى تاغلار پارچىلىنىپ،
قىيا تاشلار ئورنىدىن قوزغىلىپ،
19ئېقىن سۇلار تاشلارنى يالاپ،
كەلكۈن تۇپراقلارنى ئېلىپ كەتكەندەك،
ئادەمنىڭ ئۈمىدىنى بىتچىت قىلىسەن.
20سەن مەڭگۈ ئۇنىڭ ئۈستىدىن غالىب كېلىسەن، ئۇ غايىب بولىدۇ،
سەن ئۇنىڭ چىرايىنى ئۆزگەرتىپ، بۇ دۇنيادىن جۇدا قىلىسەن.
21ئوغۇللىرى چوڭ بولۇپ، شەرەپ قۇچسىمۇ ئۇ بىلمەيدۇ،
ئۇلار شەرمەندە بولسىمۇ ئۇنىڭ خەۋىرى بولمايدۇ.
22ئۇ پەقەت تېنىدىكى ئازابنىلا ھېس قىلىدۇ،
ئۆزى ئۈچۈن ھەسرەت چېكىدۇ.»
